Een upgrade van een HP Pavillion laptop (2016) naar Mint 20 Xfce.

Deze goedkope laptop - toen waarschijnlijk € 99 - heeft geen HDD of SSD maar een embedded MultiMediaCard (eMMC) van 32 GB, vastgesoldeerd op het moederbord. Verder een QWERTY-klavier, een 14 inch LED scherm, 2 GB RAM, WiFi, webcam, Bluetooth, SD-kaartslot en het nodige aantal poorten. Hij is erg licht en plat, en geruisloos omdat hij geen draaiende schijven en geen fan heeft. De vorige eigenaar deed hem mij cadeau omdat je er zelfs met twee schoentrekkers geen Window$ op kunt installeren. Ook voor Mint Xfce is 32 GB (waarvan 28 GB beschikbaar) bijzonder krap, er blijft nauwelijks plaats voor data en het toestel is erg traag.

Roger heeft de laptop geopend en vastgesteld dat een uitbreiding met een SSD niet mogelijk was: geen aansluitingen en geen fysieke ruimte. Hij stelde voor een micro-SD-kaart van 128 GB (€ 29) in de beschikbare kaartslot te plaatsen. Vervolgens pasten we een installatiemethode met Mint 19.3 toe die voor oudere laptops en PC's interessant is: de /root op een kleine, snelle schijf (in dit geval de interne eMMC van 32 GB) en de /home op een willekeurige grotere schijf (in dit geval een micro-SD-kaart van 128 GB).

Zo gezegd, zo gedaan. De gesplitste installatie van Mint 19.3 Xfce verliep snel en probleemloos: van de 28 GB beschikbare ruimte op de eMMC had ik nog 12 GB vrij, niet spectaculair maar ruim voldoende. Deze laptop is uiteraard geen snelheidsduivel en wordt dat ook nooit, maar er valt nu best mee te werken; ook films kijken is geen probleem en gaat vloeiend.

Een tweede test was de upgrade van Mint 19.3 naar 20 met deze configuratie. Ik koos met opzet voor een upgrade en niet voor een clean install. Aan het laatste wordt gewoonlijk de voorkeur gegeven om alle mogelijke problemen met incompatibiliteiten en afhankelijkheden te ontlopen, en omdat het aanzienlijk sneller gaat. Het moet gezegd dat de upgradetool van Mint 20 bijzonder goed werkt. Er zijn allerlei veiligheden ingebouwd - je moet een backup gemaakt hebben bijvoorbeeld, en sommige pakketten worden automatisch naar een eerdere release teruggedraaid. Je kan een simulatie maken en herhalen om te zien waar dat toe leidt, zonder dat de upgrade daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Eenmaal dat je voor uitvoering kiest loopt de procedure op rolletjes, een drietal keer dien je voor iets toestemming te geven.

Met een clean install ben je doorgaans op 45 minuten of minder rond, met deze vorm van upgrade ben je al gauw ruim twee uur aan de slag. Als je niet van plan bent om de organisatie van je systeem grondig te herzien, loont het zeker de moeite om een upgrade op deze manier te proberen. Na de upgrade en de nodige opkuis had ik met Mint 20 nog 8 GB vrij op de (kleine) /root-schijf.

Weer een laptop goed bruikbaar gemaakt en van de afvalberg gehouden, dank zij GNU/Linux en mits € 29 kosten...

Peter Malaise

Terug naar Home